واتر استاپ های فلزی و هیدروفیلی
واتر استاپ های فلزی
انواع نوارهای فلزی قدمتی طولانی جهت کسب این هدف مهم دارند که با ورود واتراستاپهای پلیمری از مصرف آنها کاسته شده است. مشکل واتراستاپ فلزی اینست که باید از جنس مقاوم در برابر اکسایش در شرایط درزهای بتن باشند. استفاده از فلزات نجیب و استیل گران بوده و انواع آهنی آن باید حتما تمهیداتی مانند پوشش دهی پلیمری داشته باشند تا در برابر اکسایش و خوردگی مقاوم شوند. دلایل فوق باعث گرانی این نوع واتراستاپها می شود.
واتر استاپ های هیدروفیلی
- نوع جدیدی از واتراستاپ های پلیمری توسعه یافته اند که به واتراستاپهای هیدروفیلی معروفند. ترکیب مواد این محصولات از دو بخش اصلی تشکیل شده است.
- یک بخش پلیمری الاستومری که اسکلت واتراستاپ را تشکیل می دهد. این پلیمر باید انعطاف لازم برای تغییرات حجمی را داشته باشد.
یک فیلر که در بافت بخش پلیمری فوق پخش شده است. این فیلر در تماس با آب، تمایل به جذب آب داشته و پس از جذب آب افزایش حجم پیدا می کند.
این نوع واتراستاپها برای مقاطعی مصرف دارند که یک سازه بتنی جدید را بر روی یک سازه قدیمی اجرا شده و یا المانی غیر بتنی می خواهیم ایجاد کنیم و لازم است که درز ایجاد شده آب بند شود. این واتراستاپ در مقطع سازه قدیمی چسبانده شده و بتن جدید بر روی آن ریخته می شود. پس از سرویس گیری از سازه، چنانچه آب به درز راه یابد، پس از تماس با این واتراستاپ، جذب فیلر آب دوست شده و باعث ایجاد یک فشار بالا در شبکه پلیمری شده و این شبکه را به منافذ بتن با نیروی بالا می فشارد، بطوریکه حتی بافت پلیمری به منافذ بتن های مجاور نفوذ کرده و در نهایت مانع از عبور آب از درز می شود. باید توجه داشت که این واتراستاپها جایگزین واتراستاپهای پی وی سی نیستند و در پروژه های بزرگ حتما باید در زمان طراحی سازه، لحاظ شده و به شکل استاندارد مصرف شوند. فشارهای بالای هیدرولیکی در بازه های زمانی طولانی مواردی است که از عهده واتراستاپهای هیدروفیلی خارج می باشد. هرچند روند توسعه این ترکیبات همچنان ادامه دارد و باید منتظر نتایج جدید از این خانواده جدید بود.
